Porady-akordeon

NAKŁADANIE PĘDZLEM
Na podłożach mineralnych stosuje się tylko do malowania małych powierzchni (np. narożników) ze względu na niską wydajność
Nakładanie farb o wysokiej lepkości (np. tiksotropowych) pędzlem na gładkich podłożach może powodować powstawanie charakterystycznych smug, które nie zanikają po wyschnięciu.
Gruntowanie powinno przeprowadzać się przez nakładanie pędzlem, gdyż zapewnia dokładne wcieranie gruntu w podłoże.

NAKŁADANIE WAŁKIEM
Metoda najbardziej popularna przy nakładaniu farb na podłoża mineralne, ze względu na prostotę i dużą wydajność.
Należy pamiętać o nakładaniu w kierunkach krzyżujących się, aby pokryć wszystkie nierówności podłoża.

NATRYSK POWIETRZNY
Metoda o dużej wydajności, ale wymagająca bardziej skomplikowanego sprzętu.
Należy pamiętać o przecedzeniu farby przed użyciem, aby usunąć ewentualne zanieczyszczenia mogące zatkać dyszę pistoletu.

NATRYSK HYDRODYNAMICZNY
Metoda o największej wydajności, ale wymagająca użycia drogiego sprzętu, a więc opłacalna tylko przy malowaniu dużych powierzchni.
Do natrysku hydrodynamicznego mogą być stosowane tylko farby o wysokiej jednorodności ze względu na małą średnicę dysz.

UWAGA: do natrysku należy stosować farby o lepkości dostosowanej do parametrów zalecanych przez producentów urządzeń natryskowych.

Blaknięcie koloru / niedostateczna trwałość: Zbyt szybkie/ zbyt intensywne blaknięcie koloru, zwykle na południowych i zachodnich elewacjach ścian w wyniku intensywnego oddziaływania promieniowania słonecznego (UV). Blaknięcie albo niedostateczna trwałość mogą być też spowodowane kredowaniem powłoki farby, co prowadzi do ?wymywania? pigmentu z powłoki.

Możliwe przyczyny
Problemy z trwałością koloru mogą mieć miejsce, gdy:

• Zastosowana farba nie jest odpowiednia do malowania powierzchni zewnętrznych.
• Doszło do przepigmentowania farby (np. w wyniku ?dobarwiania? farby we własnym zakresie)
• Wybrano kolor niedozwolonego do malowania elewacji.
• Mamy do czynienia ze starymi powłokami alkidowymi narażonymi na działanie czynników atmosferycznych lub z powłokami z farb wapiennych.

Postępowanie
Postępując zgodnie z instrukcją, należy pomalować powierzchnię odpowiednią farbą zewnętrzną Tikkurila. Wybrać kolor z karty barw farb zewnętrznych Tikkurila Colour Card , karty barw elewacyjnych Facade Colour Card lub z karty barw Vinha Colour Card. Jeżeli malowana powierzchnia znajduje się na otwartej przestrzeni i w miejscu o dużym nasłonecznieniu, zaleca się malowanie warstwy nawierzchniowej farbą akrylową, która bardzo dobrze znosi trudne warunki pogodowe.

Czerwono-brązowe plamy lub zacieki na pomalowanej powierzchni.

Możliwe przyczyny

• Główki gwoździ nie zostały zabezpieczone środkiem antykorozyjnym. W efekcie, nieocynkowane gwoździe żelazne zaczęły rdzewieć, a rdza zaczęła przenikać do górnej powłoki.
• Ocynkowane główki gwoździ zaczęły rdzewieć po przeszlifowaniu albo w wyniku działania niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Postępowanie 
Używać gwoździ ocynkowanych wszędzie tam, gdzie to możliwe. W przypadku malowania nowych konstrukcji zewnętrznych, w których użyte były gwoździe nieocynkowane i ocynkowane, główki gwoździ należy zabezpieczyć środkiem antykorozyjnym. Zagruntować i postępując zgodnie z instrukcją, pomalować powierzchnię odpowiednią farbą nawierzchniową Tikkurila.

W przypadku renowacji powierzchni zewnętrznych, w których wystąpiło rdzewienie główek gwoździ, należy usunąć całą rdzę, zmywając plamy rdzy i przeszlifowując główki gwoździ. Zagruntować główki gwoździ środkiem antykorozyjnym Everal Korostop, a następnie, postępując zgodnie z instrukcją, pomalować powierzchnię odpowiednim produktem np. marki Tikkurila.

Ubytki farby spowodowane słabą adhezją do podłoża. Złuszczanie może dotyczyć wszystkich znajdujących się na podłożu powłok (grunt, stare, nieusunięte powłoki farby) albo tylko jednej z nich.

Możliwe przyczyny

• malowanie powierzchni o podwyższonej wilgotności (w skutek braku sezonowania podłoża, malowanie poniżej punkty rosy, zbyt wysoka wilgotność powietrza),
• niewłaściwe dobranie farby do powierzchni w których gromadzi się woda/śnieg/lód,
• uszkodzenia konstrukcji/budynku prowadzące do zawilgocenia ścian (np. uszkodzone rury, przeciekający dach, brak izolacji poziomej, etc.),
• w przypadku konstrukcji drewnianych ? niedokładne zabezpieczenie krawędzi desek i połączeń,
• złe przygotowanie powierzchni, tzn.: brak lub niedokładne odpylenie podłoża, w przypadku powłok połyskliwych niewystarczające zmatowienie,
• zbyt duża ilość powłok ? całkowita grubość nałożonych powłok powoduje niską elastyczność powłoki,
• niekompatybilność powłok ? np. zastosowanie powłoki o niskiej elastyczności na powłokę o wyższej elastyczności,
• brak zastosowania odpowiedniego podkładu.

Postępowanie 
Należy ustalić przyczynę. Jeżeli przyczyna ma charakter konstrukcyjny, należy wykonać odpowiednie naprawy przed przystąpieniem do renowacji. Usunąć luźną, odstającą farbę poprzez jej zeskrobanie albo usunięcie drucianą szczotką. Jeżeli powłoka farby jest za gruba, należy ją całkowicie usunąć.

Postępując zgodnie z instrukcją na etykiecie produktu, należy usunąć pleśń i inne zanieczyszczenia powierzchni używając odpowiedniego produktu. Dobrze spłukać i pozostawić do wyschnięcia. Sprawdzić, czy powierzchnia jest czysta i sucha. Na czyste, drewniane powierzchnie nałożyć podkład. Postępując zgodnie z instrukcją pomalować powierzchnię odpowiednią farbą do wymalowań zewnętrznych marki Tikkurila. Nie nakładać grubych powłok.

Nie malować w warunkach bezpośredniego oddziaływania promieni słonecznych, jak również w czasie deszczu.

PODŁOŻE WCZEŚNIEJ MALOWANE
Sprawdzić przyczepność starej powłoki malarskiej
Sprawdzić porowatość (chłonność) starej powłoki malarskiej
Sprawdzić trwałość i jakość starej powłoki

PRZYCZEPNOŚĆ:

Jeśli farba złuszcza się ? usunąć starą powłokę w całości i zagruntować podłoże przed malowaniem. Sprawdzanie przyczepności: do podłoża przykleić mocno taśmę malarską na długości 15 ? 20 cm, a następnie zdecydowanym ruchem oderwać ją. Podłoże jest przyczepne, jeśli na taśmie nie ma śladów oderwanej powłoki.

Jeśli farba jest przyczepna powłoki z połyskiem lub satynowe należy zmatowić przez przetarcie papierem ściernym 160 lub 220 i zmyć wodą. Jeśli kolor podłoża jest niejednolity ? nałożyć farbę podkładową dla ujednolicenia odcienia tła.

POROWATOŚĆ (CHŁONNOŚĆ)
Powierzchnię przeznaczoną do malowania należy przetrzeć gąbką zmoczoną w czystej wodzie:
Jeśli woda wsiąka w podłoże ? należy je zagruntować.
Jeśli woda spływa i nie wnika w podłoże ? można malować.

TRWAŁOŚĆ I JAKOŚĆ
Powierzchnię przeznaczoną do malowania należy skontrolować przesuwając po niej dłonią:
Jeśli powierzchnia jest pyląca ? usunąć luźne cząstki zmywając wodą, pozostawić do wyschnięcia, następnie zagruntować w celu zespolenia podłoża.
Jeśli powierzchnia jest brudna ? umyć przy pomocy rozcieńczonego detergentu i spłukać dokładnie, po czym pozostawić do wyschnięcia. Następnie sprawdzić, czy na powierzchni nie zostały ślady detergentu, przecierając powierzchnię czystą szmatką koloru innego niż podłoże. Jeśli szmatka zabarwia się na biało, oznacza to, że pozostały resztki detergentu i należy ponownie zmyć podłoże. Jeśli szmatka zabarwia się na kolor podłoża, oznacza to, że powłoka się ściera i należy ją usunąć całkowicie, a następnie podłoże zagruntować. Zabrudzenia nie dające się zmyć należy wstępnie zamalować farbą izolującą plamy.

PODŁOŻE NIEMALOWANE
Określić typ podłoża
Określić stan podłoża

GIPS LUB POCHODNE (GŁADZIE, SZPACHLE)
Sprawdzić, czy podłoże jest dostatecznie suche. Wilgotność nie powinna przekraczać 5%. Od wykonania podłoża powinno minąć co najmniej 6 – 8 tygodni (w przypadku warstwy materiału zawierającego gips o grubości powyżej 5 mm). W gipsie mogą znajdować się dodatki np. opóźniające wiązanie. Powodują one nadmierną alkaliczność podłoża. Sezonowanie w czasie schnięcia na ogół wystarcza do zneutralizowania zasadowości przez wchłanianie dwutlenku węgla z powietrza. Zasadowość podłoża można sprawdzić papierkiem lakmusowym, przykładając go do zwilżonej powierzchni.

Sprawdzić, czy podłoże nie jest zarażone grzybami pleśniowymi (w przypadku niedostatecznej wentylacji). Jeśli tak, zlikwidować grzyby preparatem grzybobójczym oraz zapewnić właściwą wentylację pomieszczenia. Nałożyć warstwę gruntu lub farby podkładowej rozcieńczonej wodą w stosunku 2 : 1 w celu zablokowania i ujednolicenia chłonności podłoża oraz w celu jego wzmocnienia.

PŁYTY GIPSOWO – KARTONOWE
Sprawdzić jakość płyt (czy karton jest dobrze przyklejony). Jeśli nie, należy płyty zagruntować.
Miejsca łączeń (spoiny) zagruntować ze względu na większą ich chłonność. Nałożyć warstwę akrylowej farby podkładowej, aby ujednolicić chłonność podłoża i ułatwić nakładanie kolorowej warstwy nawierzchniowej. Sprawdzić, czy do mocowania płyt zastosowano nierdzewne wkręty. Jeśli nie, zabezpieczyć wkręty podkładem antykorozyjnym.

TYNK WAPIENNY (ZAPRAWA ZE SPOIWEM HYDRAULICZNYM)
Upewnić się, czy zasadowe związki wapnia w tynku zostały dostatecznie zneutralizowane (minął odpowiedni okres sezonowania – co najmniej 28 dni). UWAGA: niektóre farby odporne na alkalia można stosować po krótszym okresie sezonowania, bezpośrednio po wyschnięciu tynku.
Sprawdzić, w jakim stopniu powierzchnia jest pyląca (przez przetarcie dłonią).

Całą powierzchnię pokryć jedną warstwą gruntu lub farby rozcieńczonej wodą 2 : 1 w celu zmniejszenia i ujednolicenia chłonności podłoża.

CERAMIKA (CEGŁY LICÓWKI)
Ubytki uzupełnić zaprawą i pozostawić do wyschnięcia i karbonizacji (neutralizacji związków zasadowych). Całą powierzchnię pokryć gruntem w celu ujednolicenia chłonności podłoża.

KAMIEŃ
Jeśli powłoka ma być gładka, uzupełnić ubytki i pęknięcia oraz zagruntować jak w przypadku ceramiki budowlanej.

DREWNO
Należy upewnić się, że drewno jest odpowiednio wysuszone. Powinno mieć wilgotność nie większą niż 20%. Wilgotność mierzy się aparatami wykorzystującymi zjawisko przewodnictwa elektrycznego. Sprawdzić, czy drewno nie jest zainfekowane szkodnikami lub grzybami ? jeśli tak, należy zastosować odpowiednie preparaty owado- i grzybobójcze. Uszkodzenia i ubytki powierzchni wyrównać szpachlą w odpowiednim kolorze. Wyszlifować powierzchnię do pożądanego stopnia gładkości, a następnie odpylić.

Jeśli drewno było malowane wcześniej, należy sprawdzić, czy stara warstwa farby (lakieru) nie łuszczy się. W przypadku zastosowania starej farby (lakieru) z połyskiem, przed nowym malowaniem zmatowić powierzchnię papierem ściernym.

METALE
Żelazne: oczyścić powierzchnię do stopnia wymaganego przez stosowaną do malowania farbę i odtłuścić. Stopnie czystości powierzchni określa norma PN – 8501. Kolorowe i ocynkowane: odtłuścić detergentem lub benzyną, usunąć mechanicznie ewentualne ślady patyny.

Malowanie drewna należy rozpocząć od przygotowania powierzchni
Drewno powinno być odpowiednio wysezonowane. Bez takiego przygotowania drewno może podczas eksploatacji pękać i odkształcać się. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do pracy oczyścić powierzchnię z kurzu, tłustych plam oraz wycieków żywicznych. Najlepiej użyć w tym celu szmatki nasączonej rozpuszczalnikiem ogólnego stosowania.
Następne kroki, które należy podjąć w celu przygotowania powierzchni drewnianej do malowania zależą od tego czy chcemy:

– malować powierzchnie nowe na zewnątrz
– malować powierzchnie nowe we wnętrzach
– poddać renowacji powierzchnie drewniane na zewnątrz
– poddać renowacji powierzchnie drewniane wewnątrz

Malowanie powierzchni nowych

Na zewnątrz

W przypadku drewna surowego niezbędna jest wstępna impregnacja środkami bioochronnymi / biobójczymi. Bez odpowiednio głębokiej impregnacji nie uda się zabezpieczyć tego materiału przed sinizną, grzybami i szkodnikami. Do tego celu najlepiej użyć impregnatu technicznego Sadolin Base, który charakteryzuje się najgłębszą penetracją. Aby gruntownie zabezpieczyć drewno nakładamy minimum dwie warstwy podkładu.

Kolejnym krokiem jest zabezpieczenie drewna przed czynnikami atmosferycznymi (woda, promieniowanie UV) oraz nadanie drewnu pożądanego efektu dekoracyjnego. Decydując się na wybór finalnego produktu powinniśmy wziąć pod uwagę takie elementy jak:

a) rodzaj drewna
– drewno szorstkie / tarcicę najlepiej zabezpieczyc impregnatem ochronno – dekoracyjnym np. Sadolin Classic
– drewno gładkie, oheblowane najlepiej zabezpieczyć lakierobejcą lub lakierem bezbarwnym

b) trwałość zabezpieczenia przed czynnikami atmosferycznymi

– najlepszy poziom zabezpieczenia drewna uzyskuje się stosując preparaty powłokotwórcze

c) efekt dekoracyjny

– impregnaty pozostawiają drewno naturalne w dotyku oraz matowe

– lakierobejce oraz lakiery tworzą wyraźne powłoki lakierowe o różnym stopniu połysku

Preparaty te nakładamy pędzlem, wykonując miarowe ruchy zgodnie z kierunkiem słojów.

We wnętrzach
Drewno użytkowane w pomieszczeniach nie wymaga tak gruntownego zabezpieczania, jak te na zewnątrz, ponieważ nie jest narażone na czynniki atmosferyczne i biokorozję.

Renowacja powierzchni drewnianych

Na zewnątrz
W przypadku renowacji powierzchni drewnianych pokrytych farbą wiele lat temu zalecana jest szczególna ostrożność przy jej usuwaniu, ponieważ  może zawierać ołów.

Jeśli chcemy po prostu naprawić powłokę i odświeżyć kolor, należy przede wszystkim użyć drucianej szczotki do usunięcia luźnych fragmentów pokrywających drewno powłoki. Następnie przy pomocy papieru ściernego trzeba zmatowić pozostałą powierzchnię, aby poprawić jej przyczepność. Przed malowaniem należy jeszcze odkurzyć i odtłuścić powierzchnię. Do renowacji barwnych powłok lakierowych polecamy lakierobejcę Sadolin Extra.

Nieco inne postępowanie zalecane jest przy odświeżaniu koloru i ponownym zabezpieczaniu drewna impregnatami rozpuszczalnikowymi. Powierzchnię drewna oczyszczamy wówczas z kurzu i plam, a następnie używamy impregnatu koloryzującego Sadolin Classic, który skutecznie chroni drewno. Przed przystąpieniem do malowania zalecane jest sprawdzenie efektu kolorystycznego na wybranym fragmencie drewna. Nakładanie kolejnej warstwy tego samego koloru powoduje wzrost jego nasycenia.

Jeśli renowacji ma zostać poddana powierzchnia zabezpieczona preparatem z dodatkiem wosku, należy bezwzględnie zeszlifować całą powłokę do surowego drewna. Tylko całkowite usunięcie wosku gwarantuje, że podczas malowania impregnat nie będzie ściekał i wniknie odpowiednio głęboko w materiał. Dobrze jest przed przystąpieniem do malowania przeprowadzić próbę na mało widocznym fragmencie drewna.

We wnętrzach
Przed renowacją polakierowanej powierzchni drewnianej należy upewnić się, jakim lakierem malowane były poprzednio elementy drewniane i użyć lakieru na bazie tej samej żywicy. Użycie lakierów opartych na różnych żywicach może spowodować łuszczenie się powłoki, powstawanie pęcherzy i odbarwienia. Przed malowaniem powierzchnie należy przeszlifować papierem ściernym w celu poprawy przyczepności warstwy renowacyjnej.

Przy renowacji parkietów często stosuje się całkowite usunięcie starej powierzchni lakierowej. Nowy lakier nakładany jest wówczas na surowe drewno. W takiej sytuacji można użyć dowolnego lakieru bez ryzyka powstania uszkodzeń powłoki.

• Pozbywamy się starej fugi za pomocą rylca.
• Puste szczeliny oczyszczamy z pyłu i pozostałej spoiny przy użyciu np. odkurzacza.
• Miejsce po starej fudze najlepiej zagruntować środkiem gruntującym, np. Knauf Tiefengrund. Zredukuje to chłonność podłoża i zagwarantuje prawidłowy przebieg procesu wiązania fugi.
• W odpowiednich proporcjach do wody dodajemy zaprawę do fugowania (np. Knauf Colour Plus) i dokładnie mieszamy.
• Następnie, za pomocą pacy gumowej, szczelnie wypełniamy puste szczeliny między płytkami.

• Fugi cementowe służą do fugowania małych płytek ceramicznych bądź kamiennych, układanych wewnątrz pomieszczeń na nieodkształcalnych podłożach. Przeciwwskazaniem stosowania są miejsca, w których fugi miałyby stały kontakt z wodą, bądź silnymi środkami czyszczącymi.
• Fugi epoksydowe charakteryzują się wyższą ceną oraz większą odpornością w stosunku do cementowych. Łatwo utrzymać je w czystości. Po zastygnięciu wyglądem przypominają plastik.
• Fugi cementowo-epoksydowe można stosować do płytek położonych wewnątrz jak i na zewnątrz. Cechują się szczególną odpornością na ścieranie. Nadają się do fugowania płytek narażonych na trudne warunki eksploatacji.
• Fugi na bazie cementów z dodatkami tworzyw sztucznych odznaczają się największą odpornością na uszkodzenia, ścieranie, wodę oraz środki czystości. Są również najbardziej uniwersalną grupą wśród dostępnych fug. Mogą służyć do stosowania z płytkami ceramicznymi jak i kamiennymi, wewnątrz i na zewnątrz oraz przy wypełnianiu wąskich i szerokich spoin.

Za otwieranie okien odpowiada rodzaj ościeżnic jakie są zastosowane w oknach. Dzięki temu wyróżnikowi okna można podzielić na:

• Okna obrotowe – najpopularniejsze gama produktów. Oś obrotu w oknie znajduje się w połowie wysokości ościeżnicy.
• Okna uchylno-obrotowe – funkcjonalne okna, posiadające dwie osie obrotu. Można otwierać na górnej krawędzi o kąt do 30 stopni oraz w połowie ramy, obracając okno o 180 stopni,
• Okna wysokoosiowe – oś obrotu okna umieszczona jest w 3/4 wysokości,
• Okna kolankowe – są połączeniem okien dachowych ze zwykłymi. Można zarówno doświetlać pomieszczenie, jak i wietrzyć podczas opadów atmosferycznych,
• Okna balkonowe – wyglądają jak małe balkony. Stosowane są w dachach o kącie nachylenia połaci od 40 do 50 stopni. Gdy są otwarte dolna część służy jako balustrada, a górna jako daszek,
• Wyłazy dachowe – ich solidna i mocna konstrukcja pozwala na wyjście na dach. Głównie są przeznaczone do pomieszczeń nieużytkowych.

Krok 1. Pozbywamy się resztek starej powłoki

By naszym drzwiom zewnętrznym i oknom przywrócić dawny, piękny wygląd najpierw dokładnie je oczyśćmy i oszlifujmy papierem ściernym. Przed rozpoczęciem malowania dobrze jest także łagodnie wymieszać preparat w celu zapewnienia jednorodnej konsystencji.

Krok 2. Zabezpieczamy przed biokorozją

Pierwszą warstwę produktów zabezpieczających, jaką nanosimy na nasze drzwi i okna powinny stanowić impregnaty techniczne, które chronią drewno przed grzybami pleśniowymi, domowymi i owadami. Są one szczególnie pożądane przy elementach z miękkiego drewna (popularna w naszym kraju sosna), ale profilaktycznie warto zastosować je też do tych twardszych gatunków krajowych i egzotycznych. Impregnaty stosujemy jako bazę gruntującą pod oleje, lakiery, lakierobejce, lazury i emalie.

Krok 3. Dekorujemy i chronimy

Po zabezpieczeniu drewnianych drzwi zewnętrznych i okien impregnatem technicznym, możemy przystąpić do ich dekoracji środkiem ochronno-dekoracyjnym. Wybór produktów jest szeroki i wiele zależy od efektu estetycznego, jaki chcemy osiągnąć:

1. impregnat ochronno-dekoracyjny – prosty w nakładaniu, nadaje drewnu kolor i chroni je przed szarzeniem pod wpływem słońca. Jest on tolerancyjny, ponieważ nie wymaga bardzo dobrze oszlifowanego drewna.
2. Lakier – idealnie zabezpiecza wszystkie gatunki drewna. Tworzy twardą powłokę, odporną na ścieranie i zarysowania, jednak nie wnika on w drewno, dlatego jest bardziej podatny na pęknięcia i łuszczenie się. W efekcie lakierowana powierzchnia zużywa się szybciej, a jej odnowienie będzie wymagało za kilka lat dokładnego wyszlifowania drewna przed położeniem nowej powłoki.
3. Olej – wnika w drewno, chroniąc je przed czynnikami atmosferycznymi. Daje ładny efekt estetyczny, ponieważ podkreśla naturalny rysunek drewna. Nie tworzy powłoki, w związku z czym nie łuszczy się i nie pęka w najbardziej skrajnych temperaturach. Najlepiej sprawdza się na twardych gatunkach drewna krajowego: dąb, jesion, akacja oraz na drewnie egzotycznym.

• płyty PIR, twarde płyty z okleiną – produkowane z ulepszonego poliuretanu, obustronnie okładane folią aluminiową bądź wzmocnionym papierem typu kraft. Współczynnik przewodzenia poliuteranu PIR jest bardzo niski (0,020 w/(mK)) i z reguły waha się w granicach 0,023 – 0,028 W/(mK). Takie płyty są odborne na wilgoć i wodę, a ich nasiąkliwość osiąga do 9%. Równie dobrze mogą być stosowane jako paroizolacja,
• piana natryskowa – poliuteran PIR w stanie półpłynnym jest ociepleniem wykonywanym za pomocą pistoletu pod wpływem dużego ciśnienia. Zaletą tego rozwiązania jest jego szybkość wykonania oraz jednorodna struktura bez szczelin ani łączeń. Piana PIR produkowana jest o współczynnikach przewodzenia ciepła w granicach od 0,049 do 0,024 W/(mK) oraz jako całkiem paroszczelne lub paroprzepuszczalne,
• izolacja z tlenku krzemu, tzw. aerożel – jest znanym materiałem używanym do budowy pojazdów oraz skafandrów kosmicznych. W budownictwie ,jako już utwardzony materiał, trafia do sprzedaży w postaci płyt, mat bądź granulatu. Takie ocieplenie idealni tłumi dźwięki. Aerożel jest również wytrzymały na ściskanie, a jego współczynnik przewodzenia ciepła mieści się w granicach od 0,012 do 0,030 W/(mK),
• metalizowane maty – jest to cienki i zwinięty w rolki materiał termoizolacyjny. Wykorzystują zjawisko odbijania promieniowania cieplengo od błyszczących powierzchni. Budowa ich jest warstwowa i składa się z dwóch powłok zbrojonej folii aluminizowanej, między którymi są warstwy maty poliestrowej, folii metalizowanej lub folii bąbelkowej. Charakteryzują się małym ciężarem oraz niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła, który może osiągnąć nawet 0,019 W/(mK).

Wybierz produkt

• Do sufitów należy wykorzystywać matowe produkty, które ograniczają zjawisko odbijania się światła oraz przedmiotów (np. lamp, szaf czy sofy) w suficie.

Przed malowaniem

• Zawsze przed zastosowaniem produktu, należy przeczytać zalecenia znajdujące się na opakowaniu.
• Kolor farby podkładowej powinien być jak najbardziej zbliżony do koloru warstwy nawierzchniowej.

Podczas malowania

• Przed rozpoczęciem prac produkt należy dokładnie wymieszać. Jeśli planowane jest pomalowanie całego pokoju należy zacząć od sufitu a potem przejść do malowania ścian.
• Przy malowaniu sufitów, pierwsza warstwa farby powinna być nakładana równolegle do ściany przez którą ?wchodzi? do pomieszczenia najwięcej światła, a druga prostopadle.
• Niska wilgotność względna w pomieszczeniu może spowodować, że wodorozcieńczalne farby mogą zbyt szybko wysychać podczas malowania.
• Zbyt wysoka wilgotność może wydłużyć czas schnięcia produktów do niebezpiecznego poziomu, co w efekcie może dać np. przebarwienia lub różnicę w połysku.
• Jeśli malowanie ma być kontynuowane następnego dnia należy wałek lub pędzel włożyć do plastikowej torebki i szczelnie ją zamknąć.

Po malowaniu

• Bezpośrednio po malowaniu należy usunąć maskującą taśmę malarską.
• Po malowaniu można ogrzać pomieszczenie tak, by temperatura wzrosła, a wilgotność względna spadła, co sprawi, że farba szybciej wyschnie.
• Należy zapewnić odpowiednią wentylację i wietrz yć pomieszczenie do zaniku zapachu.
• Farb powinna dobrze wyschnąć. Wyschnięcie tylko warstwy zewnętrznej farby lub lakieru nie wystarczy. W zależności od produktu i grubości powłoki schnięcie (pełne utwardzenie powłoki) może trwać od kilku dni nawet do czterech tygodni.
• Jeżeli pozostanie niewielka ilość farby lub lakieru, puszkę trzeba dokładnie zamknąć i odwróć ją do góry dnem, aby ją uszczelnić. Otwarty lub barwiony produkt nie może być długo przechowywany.
• Płynne pozostałości należy zanieść do punktu zbiórki niebezpiecznych materiałów.

Wybór produktu

• Przed renowacją drewnianych ram okiennych/futryn drzwiowych należy sprawdzić jaki produkt był użyty pierwotnie. Jeśli powierzchnia była zabezpieczana olejem, do renowacji również powinien zostać użyty olej.
• Warto pamiętać o tym, że kity do drewna inaczej chłoną barwione lakiery i oleje niż pozostała część drewnianej powierzchni, co w efekcie może spowodować, że kolor końcowy nie będzie jednolity. Sęki i miejsca żywiczne należy zabezpieczyć Knotting Lacquer (Oksalakka).

Przed malowaniem

• Zazwyczaj temperatura powietrza, powierzchni i farby lub lakieru nie może być niższa niż +5°C. Wyjątek stanowią produkty Everal Aqua i Feelings Furniture Paint. W tym przypadku temperatura musi wynosić powyżej +10°C. Względna wilgotność nie może przekraczać 80%.
• W celu łatwiejszego uzyskania oczekiwanego efektu dekoracyjnego zaleca się zastosowanie farby gruntującej w kolorze zbliżonym do koloru warstwy nawierzchniowej.
• Przed przystąpieniem do malowania, powinno się zdemontować lub zabezpieczyć (np. taśmą malarską) elementy wyposażenia drzwi, oraz klamkę. Jeśli drzwi będą malowane bez ich zdejmowania, należy je unieruchomić wkładając pod nie klin. Ważne jest odpowiednie zaplanowanie malowania np. ramę okienną maluje się zaczynając od górnych partii. Należy pamiętać, iż do czasu pełnego wyschnięcia nie powinno się zamykać okien/drzwi gdyż spowoduje to ich sklejenie się z ramą/futryną.
• W przypadku malowania powierzchni drewnianych produktami półtransparentnymi, ostateczny kolor drewna będzie zależał od rodzaju drewna, barwy i twardości oraz od liczby naniesionych warstw. Nakładając produkty półtransparentne należy prowadź pędzel wzdłuż rysunku słojów tak, by uzyskać jednolity efekt końcowy. Zaleca się wykonanie próby na niewielkiej powierzchni
• Przed użyciem produkt trzeba dokładnie wymieszać; w przypadku produktów tiksotropowych minimalny czas od mieszania do rozpoczęcia malowania należy przedłużyć do 1 godziny.

Podczas malowania

• Przed rozpoczęciem prac należy zapoznać się z informacjami umieszczonymi na opakowaniu i/lub w karcie technicznej produktu. Przed malowaniem, produkt dokładnie wymieszać; w zależności od produktu konieczne może być również okresowe mieszanie w trakcie malowania. Należy zwracać uwagę na odpowiednią grubość nakładanych warstw ( nie mogą być za grube).

Po malowaniu

• Wałek czy pędzel należy bezwzględnie umyć po zakończonym dniu pracy Niezwłocznie, po zakończeniu malowania trzeba usunąć taśmę maskującą ? należy to zrobić po każdej naniesionej warstwie farby. Pozostawienie taśmy do czasu wyschnięcia powłoki, może doprowadzić do uszkodzenia farby podczas jej usuwania.
• Farba powinna całkowicie wyschnąć. Wyschnięcie tylko warstwy zewnętrznej farby lub lakieru nie wystarczy. W zależności od produktu i grubości powłoki, schnięcie może trwać od kilku dni do czterech tygodni. Pomieszczenie należy poddać intensywnej wentylacji do czasu zaniku zapachu.
• Jeżeli pozostanie niewielka ilość farby lub lakieru, należy dokładnie zamknąć puszkę i odwróć ją do góry dnem, aby ją uszczelnić. Otwarty i/lub barwiony produkt nie może być długo przechowywany.

Wybierz produkt
Elementy, o których należy pamiętać przy malowaniu podłóg:

• kit szpachlowy do drewna pochłania barwione lakiery i oleje inaczej niż pozostała powierzchnia podłogi. Może to spowodować powstanie nierównego koloru.
• produkty Kiva Floor nie są odpowiednie do powierzchni wykonanych z sosny diamentowej, dębu palonego lub stabilizowanego brązowego buku.
• farba Unica Floor Paint może być stosowana do malowania podłóg drewnianych i betonowych np. w mieszkaniu, piwnicy, magazynach i saunie.

Przed malowaniem

• Należy sprawdzić stan powierzchni podłogi i przeprowadzić niezbędne naprawy konstrukcyjne.
• Zazwyczaj temperatura powietrza, powierzchni i farby, lakieru lub oleju nie może być mniejsza niż +5°C. W przypadku produktu Unica Floor temperatura podczas aplikacji musi wynosić powyżej +10°C; podkład i powłoka nawierzchniowa Parketti-Ässä musi mieć przynajmniej +15°C. Dla produktu Parketti-Ässä Stain (Petsi) minimalna temperatura aplikacji to +15-20°C. Względna wilgotność nie może przekraczać 80% lub w przypadku stosowania lakieru półmatowego Unica Super Laquer – 70%.
• Względna wilgotność drewna nie może przekraczać 15%.
• Beton powinien być suchy i mieć przynajmniej 28 dni. Względna wilgotność betonu nie może przekraczać 97%, a wilgotność wagowa ? 4%. Aby zmierzyć poziom wilgotności, należy za pomocą taśmy dokładnie przykleić do podłogi kawałek folii (1m2). Jeśli po 24 godzinach pod folią zbierze się wilgoć , oznacza to że beton nie jest jeszcze wystarczająco suchy i nie można go malować.
• Przed użyciem należy zapoznać się z zaleceniami podanymi na etykiecie produktu.
• W przypadku malowania powierzchni drewnianych produktami półprzeźroczystymi, ostateczny kolor drewna będzie zależał od rodzaju drewna, barwy i twardości oraz od liczby nałożonych warstw. Najpierw warto wypróbować lakier na niewielkiej powierzchni.
• Stosując produkty półtransparentne zawsze należy nakładać je zgodnie z rysunkiem słojów drewna w celu uzyskania równego wykończenia.
• Produkt przed użyciem trzeba dokładnie wymieszać.

Podczas malowania

• Zalecane jest mieszanie produktu podczas nakładania.
• Należy unikać aplikowania spienionego/napowietrzonego produktu.
• Unikać nakładania grubych warstw z uwagi na długi okres schnięcia i marszczenie w trakcie suszenia.
• Mycie narzędzi powinno odbywać się bezpośrednio po zakończeniu prac malarskich.

Po malowaniu

• Należy zapewnić odpowiednią wentylację.
• Pozwól farbie całkowicie wyschnąć. Wyschnięcie tylko warstwy zewnętrznej farby lub lakieru nie wystarczy. W zależności od produktu i grubości powłoki, schnięcie może trwać od kilku dni do czterech tygodni. Po tym okresie powierzchnie mogą być czyszczone i normalnie użytkowane.
• Jeżeli pozostanie niewielka ilość farby lub lakieru, dokładnie zamknij puszkę i odwróć ją wiekiem do dołu, aby ją uszczelnić. Otwarty i/lub barwiony produkt nie może być długo przechowywany.
• Płynne pozostałości zanieś do punktu zbiórki niebezpiecznych materiałów. Puste i suche puszki oddaj do recyklingu lub do punktu zbiórki odpadów.

Wybierz produkt

• Produkt należy dobrać pod kątem przyszłego przeznaczenia i wykorzystania powierzchni.
• Przed malowaniem
• Temperatura powietrza, powierzchni i farby lub lakieru nie może być niższa niż +5°C. Jeśli użyty będzie lakier Kiva Interior Lacquer, temperatura musi wynosić przynajmniej +10°C, a jeśli farba Everal Aqua przynajmniej +8°C. Względna wilgotność nie może przekraczać 80%.
• Wybrany kolor podkładu powinien być zbliżony do koloru warstwy nawierzchniowej. W przypadku malowania powierzchni drewnianych produktami półprzeźroczystymi, ostateczny kolor będzie zależał od rodzaju drewna, barwy i twardości oraz od liczby malowań. Najpierw należy wykonać próbę wymalowania na niewielkiej powierzchni.
• Stosując produkty półtransparentne zawsze należy nakładać je zgodnie z rysunkiem słojów drewna w celu uzyskania równego wykończenia produktu.

Podczas malowania

• Przed użyciem należy zapoznać się z zaleceniami na etykiecie. Produkt zarówno przed użyciem, jak i w trakcie malowania należy dobrze wymieszać. Jeżeli używany jest produkt Miranol, po jego wymieszaniu należy odczekać z rozpoczęciem aplikacji około godziny
  Uwaga! Każdy tiksotropowy produkt po wymieszaniu musi odczekać około godziny do momentu rozpoczęcia aplikacji.
• Narzędzia należy umyć bezpośrednio po zakończeniu prac w danym dniu. Odpowiednie dbanie o narzędzia zapewnia ich długą żywotność.

Po malowaniu

• Należy zapewnić odpowiednią wentylację i wietrzyć pomieszczenie do zaniku zapachu.
• Farba musi całkowicie wyschnąć. Wyschnięcie tylko warstwy zewnętrznej farby lub lakieru będzie skutkować możliwością łatwego uszkodzenia powierzchni. W zależności od produktu i grubości powłoki, schnięcie może trwać od kilku dni do czterech tygodni. Po tym okresie powierzchnie mogą być czyszczone i normalnie użytkowane.
• Jeżeli pozostanie niewielka ilość farby lub lakieru, puszkę należy dokładnie zamknąć i odwróć ją do góry dnem, aby ją uszczelnić. Otwarty i/lub barwiony produkt nie może być długo przechowywany.
• Płynne pozostałości należy zanieś do punktu zbiórki niebezpiecznych materiałów. Puste i suche puszki oddać do recyklingu lub do punktu zbiórki odpadów.

Wybierz produkt

• Wybierz produkt odpowiedni pod względem stopnia połysku i wielkości powierzchni. Wykończenie matowe daje poczucie spokoju i harmonii, natomiast wykończenie błyszczące dodaje dynamiki i sprawia, że kolory lśnią.
• Farba Optiva 5 oraz farby z grupy Feelings są idealne do malowania ścian.

Przed malowaniem

• Zawsze przed zastosowaniem produktu, należy przeczytać zalecenia znajdujące się na opakowaniu.
• Kolor farby podkładowej powinien być jak najbardziej zbliżony do koloru warstwy nawierzchniowej.

Podczas malowania

• Przed rozpoczęciem prac produkt należy dokładnie wymieszać. Jeśli planowane jest pomalowanie całego pokoju należy zacząć od sufitu a potem przejść do malowania ścian.
• Przy malowaniu sufitów, pierwsza warstwa farby powinna być nakładana równolegle do ściany przez którą ?wchodzi? do pomieszczenia najwięcej światła, a druga prostopadle.
• Niska wilgotność względna w pomieszczeniu może spowodować, że wodorozcieńczalne farby mogą zbyt szybko wysychać podczas malowania.
• Zbyt wysoka wilgotność może wydłużyć czas schnięcia produktów do niebezpiecznego poziomu, co w efekcie może dać np. przebarwienia lub różnicę w połysku.
• Jeśli malowanie ma być kontynuowane następnego dnia należy wałek lub pędzel włożyć do plastikowej torebki i szczelnie ją zamknąć

Po malowaniu

• Bezpośrednio po malowaniu należy usunąć maskującą taśmę malarską.
• Po malowaniu można ogrzać pomieszczenie tak, by temperatura wzrosła, a wilgotność względna spadła, co sprawi, że farba szybciej wyschnie.
• Należy zapewnić odpowiednią wentylację i wietrz yć pomieszczenie do zaniku zapachu.
• Farb powinna dobrze wyschnąć. Wyschnięcie tylko warstwy zewnętrznej farby lub lakieru nie wystarczy. W zależności od produktu i grubości powłoki schnięcie (pełne utwardzenie powłoki) może trwać od kilku dni nawet do czterech tygodni.
• Jeżeli pozostanie niewielka ilość farby lub lakieru, puszkę trzeba dokładnie zamknąć i odwróć ją do góry dnem, aby ją uszczelnić. Otwarty lub barwiony produkt nie może być długo przechowywany.
• Płynne pozostałości należy zanieść do punktu zbiórki niebezpiecznych materiałów.

Wilgotne pomieszczenia to te, w których ściany, podłoga i sufit ciągle, bądź okresowo narażane są na zachlapanie wodą lub kontakt z parą wodną. Klasyfikacja wilgotnych pomieszczeń zależy od ich przeznaczenia. Do wilgotnych pomieszczeń należą łazienki, prysznice i sauny. Natomiast toalety i pomieszczenia techniczne budynków zwykle nie zaliczają się do tej kategorii.

Przed malowaniem

• Temperatura powietrza i podłoża nie może być niższa niż +5°C. Wilgotność względna nie może przekraczać 80%.
• Względna wilgotność drewna nie może przekraczać 15%.
• Przed użyciem należy zapoznać się z zaleceniami podanymi na etykiecie produktu.
• Podkład na nowe panele należy nałożyć przed ich zamocowaniem Przed rozpoczęciem malowania podkład musi być całkowicie wyschnąć.
• Pióra i wpusty paneli malować cienką warstwą farby, tak aby szybko wyschły.
• Kolor podkładu powinien być jak najbardziej zbliżony do koloru warstwy nawierzchniowej.
• W przypadku malowania powierzchni drewnianych produktami transparentnymi, ostateczny kolor drewna będzie zależał od rodzaju drewna, barwy i twardości oraz od liczby warstw. Najpierw należy wykonać próbę wymalowania na niewielkiej powierzchni.
• Nakładając produkty półtransparentne zawsze należy prowadzić pędzel wzdłuż rysunku słojów tak, by uzyskać jednolity efekt końcowy.

Podczas malowania

• Produkt przed użyciem należy dokładnie wymieszać.
• Jeśli malowane jest całe pomieszczenie należy zacząć od sufitu, a dopiero później malować ściany.
• Wałek czy pędzel należy bezwzględnie umyć po zakończonym dniu pracy. Do mycia narzędzi używa się specjalnych produktów ułatwiających pozbycie się resztek farby.
• Suche powietrze wewnątrz pomieszczenia może spowodować, że wodorozcieńczalne farby będą zbyt szybko schły w trakcie malowania. W efekcie mogą powstać plamy, różnice w połysku bądź w skrajnym przypadku przyczepność farby będzie zbyt niska.
• Zbyt wysoka wilgotność może wydłużyć czas schnięcia produktów do niebezpiecznego poziomu, co w efekcie może dać np. przebarwienia lub różnice w połysku.

Po malowaniu

• Należy zapewnić odpowiednią wentylację w pomieszczeniu.
• Farba musi całkowicie wyschnąć. Wyschnięcie tylko warstwy zewnętrznej farby lub lakieru nie wystarczy. W zależności od produktu i grubości powłoki, schnięcie może trwać od kilku dni do czterech tygodni. Powłokę można użytkować delikatnie (warunkowo) po np. zaniku zapachu (co może oznaczać całkowite wyschnięcie produktu), a docelowe właściwości powłoka uzyskuje po tygodniu do 4 tygodni w zależności od temperatury i wilgotności powietrza.
• Jeżeli pozostanie niewielka ilość farby lub lakieru, puszkę należy dokładnie zamknąć i odwróć ją do góry dnem, aby ją uszczelnić. Otwarty i/lub barwiony produkt nie może być długo przechowywany.
• Płynne pozostałości należy zanieś do punktu zbiórki niebezpiecznych materiałów. Puste i suche puszki oddać do recyklingu lub do punktu zbiórki odpadów.

Przed malowaniem

• Prace malarskie na konstrukcjach drewnianych powinny być prowadzone w zakresie temperatur od 5°C do 25°C, a wilgotność względna nie może przekraczać 80%. Malowane powierzchnie nie powinny być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Przed rozpoczęciem prac należy zapoznać się ze wskazówkami nt. przygotowania powierzchni oraz sposobu użycia produktu zawartymi na opakowaniu (w karcie technicznej).
• W przypadku malowania powierzchni świeżych, wcześniej nie malowanych, należy upewnić się, że drewno jest odpowiednio wysuszone ( wilgotność względna drewna powinna być niższa niż 20%).
• Przy stosowaniu barwionych produktów półtransparentych, ostateczny kolor będzie zależał od rodzaju drewna, jego barwy i twardości oraz od liczby nałożonych warstw. Zaleca się, aby przed malowaniem wykonać próbę kolorystyczną niewielkiej powierzchni. Podczas malowania drewna bez względu na produkt, aplikację zawsze należy prowadzić wzdłuż słojów drewna.
• Wybór narzędzia do aplikacji należy uzależnić od rodzaju produktu ? i tak, dla produktów wodorozcieńczalnych zalecane są narzędzia z materiałów syntetycznych, a dla produktów rozpuszczalnikowych z materiałów naturalnych (lub mieszanych).

Podczas malowania

• Przed rozpoczęciem malowania produkt należy dobrze wymieszać. W przypadku produktu Miranol, który jest farbą tiksotropową, po wymieszaniu należy odczekać ok. 1h zanim zaczniemy malować; czas ten pozwoli farbie na powrócenie do odpowiedniej dla farb tiksotropowych konsystencji.
• Należy pamiętać, iż w przypadku farb tiksotropowych rozcieńczanie pozbawia farbę cech charakterystycznych dla tej grupy produktów. W związku z tym, w ogóle nie zaleca się rozcieńczania produktów tiksotropowych.
• Przy malowaniu powierzchni drewnianych istotne jest bardzo dokładne zabezpieczenie krawędzi np. desek, co zapobiegnie przedostawaniu się wilgoci do wnętrza.

Po malowaniu

• W zależności od użytego produktu i grubości nałożonej powłoki, schnięcie oraz uzyskanie przez powłokę pełnej odporności może trwać do 4 tygodni.
• W przypadku gdy pozostanie nam niewielka ilość farby lub lakieru, puszkę należy dokładnie zamknąć, a następnie odwróć ją do góry dnem, aby ją uszczelnić.
• Przechowywanie farby w nieszczelnym opakowaniu, w krótkim czasie prowadzi do jej zniszczenia.
• W zależności od rodzaju produktu ? wodorozcieńczalny lub rozpuszczalnikowy ? narzędzia należy umyć za pomocą wody lub dedykowanego do produktów rozpuszczalnikowych, rozcieńczalnika.
• Płynne pozostałości należy zanieś do punktu zbiórki niebezpiecznych materiałów. Puste i suche puszki oddać do recyklingu lub do punktu zbiórki odpadów.

Przed malowaniem

• Przed przystąpieniem do pracy należy sprawdzić panujące warunki atmosferyczne, upewnić się, czy w danym dniu nie są spodziewane opady atmosferyczne ani silny wiatr, gdyż może on nanieść zanieczyszczenia na świeżą powłokę farby .
• Powierzchnia przeznaczona do malowania musi być sucha. Temperatura podłoża i powietrza nie może być niższa niż +5°C. Względna wilgotność nie może przekraczać 80% podczas malowania i schnięcia.
• Powierzchnia musi być wysezonowana zgodnie z instrukcjami zawartymi w kartach produktowych farb jak i kartach produktowych dla wypraw elewacyjnych.
• Przed użyciem należy zapoznać się z zaleceniami zawartymi na etykiecie produktu.
• Dla uniknięcia różnic kolorystycznych istotne jest sprawdzenie, czy dysponuje się ilością farby z tej samej partii produkcyjnej, która wystarczy na pomalowanie całej powierzchni.
• Przed rozpoczęciem malowania należy zabezpieczyć odzież oraz powierzchnie nie przeznaczone do malowania przed zachlapaniem. Ewentualne plamy trzeba natychmiast usunąć używając czystej wody (w przypadku, gry farba jest wodorozcieńczalna). W przypadku używania farb silikatowych szczególnie istotne jest zabezpieczenie powierzchni szklanych przed działaniem farby.
• Malowanie elewacji powinno się rozpocząć odpowiednio wcześnie rano, by skończyć przed południowym nasileniem promieniowania słonecznego.
• Po południu prace należy zakończyć odpowiednio wcześnie, tak by uniknąć osiadania rosy na świeżo pomalowanej powłoce.
• Pracę należy zaplanować tak, aby jednocześnie (bez robienia przerw) móc pomalować powierzchnię ograniczoną naturalnymi liniami np. od narożnika do narożnika.

Podczas malowania

• Dokładnie wymieszaj produkt zarówno przed użyciem, jak i w trakcie malowania. W przypadku gdy posiadana farba pochodzi z różnych partii produkcyjnych zaleca się wymieszanie ich ze sobą ? pozwoli to na wyeliminowanie możliwości powstania różnic kolorystycznych.
• Wałek czy pędzel należy bezwzględnie umyć po zakończonym dniu pracy. Do mycia narzędzi używa się specjalnych produktów ułatwiających pozbycie się resztek farby.

Po malowaniu

• Należy pamiętać, iż na czas schnięcia wpływają temperatura i wilgotność. Temperatura i wilgotność mogą wpływać na połysk i ostateczny kolor farby.
• Jeżeli pozostanie niewielka ilość farby lub lakieru, trzeba dokładnie zamknąć puszkę i odwróć ją do góry dnem, aby ją uszczelnić. Otwarty i/lub barwiony produkt nie może być długo przechowywany.
• Płynne pozostałości należy zanieś do punktu zbiórki niebezpiecznych materiałów. Puste i suche puszki oddać do recyklingu lub do punktu zbiórki odpadów.